กล่าวโดย:วิสา คัญทัพ
ที่ไร้ ก็ไร้สิ้น ที่มีกิน ก็เกินมี
ที่ใด จะพอดี คือคำถาม ประจำมา
มีทุกข์ ในเรือนกาย มีความตาย ในดวงตา
น้ำนม แห่งมารดา ในสายเลือด ยังเหือดหาย
ทุกคำ คือชีวิต ทุกชีวิต อันเรียงราย
คือคน ที่เกิดกาย มาร่วมถิ่น แผ่นดินเดียว
ริ้วนี้ ใช่แพรพรรณ คือริ้วอัน ซี่โครงเรียว
ขานี้ ใช่ขาเปรียว ที่เดินอวด ประกวดกัน
ดินเอ๋ย โอ้ดินนี้ ยังพอมี ให้แบ่งปัน
เพียงเพื่อ ได้อิ่มพลัน มิรู้อัน ตรายมา
แด่น้อง ผู้หิวโหย เพียงท่านโปรย ความเมตตา
น้อยหนึ่ง นะกรุณา ต่อชีวา ตาดำดำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น