มีนิทานเก่าแก่อยู่เรื่องหนึ่ง
ดูเหมือนจะเก่าแก่ตั้งแต่ครั้งแรกมีมนุษย์ในโลก เพราะบันทึกเก่าที่สุดที่มีอยู่ ก็ยังเป็นเพียงจดหมายเหตุที่คัดลอกมาจากหนังสือต้นเรื่องซึ่งเก่าแก่ยิ่งกว่านั้นเป็นไหนๆ นิทานเรื่องนี้อาจทำให้ท่านสนใจก็ได้
เรื่องมันเป็นอย่างนี้
"ม้าตัวหนึ่ง มีหมาป่าเป็นศัตรู ซึ่งมีความดุร้ายน่ากลัว มันจึงหวาดหวั่น ตลอดเวลาหาความสุขไม่ได้ เมื่อสุดที่จะทนและสิ้นทางออก มันจึงนึกขึ้นได้ว่า ควรจะหามิตรที่แข็งแรงมีอำนาจมากเป็นที่พึ่ง มันจึงไปหาคนและขอผูกมิตรด้วย โดยให้เหตุผลว่า หมาป่าก็เป็นศัตรูของคนเช่นกัน คนผู้นั้นก็ยอมรับเป็นมิตรด้วย และ รับว่าจะฆ่าหมาป่าทันที ถ้ามิตรใหม่จะยินยอมให้เขาใช้ฝีเท้าอันรวดเร็วของมิตรเป็นเครื่องช่วย ม้าก็เต็มใจยินยอม ให้คนสวมบังเหียนและใส่อาน คนก็ขึ้นขี่ม้า ติดตามฆ่าหมาป่าจนตาย
"ม้าดีใจ หายห่วง กล่าวขอบอกขอบใจคน และว่าบัดนี้ศัตรูของเราก็ตายแล้ว เอาบังเหียนกับอานออก และ คืนอิสระภาพให้ฉันเถิด"
คนได้ฟังดังนั้น ก็หัวเราะ ตอบว่า "พูดบ้าๆ อะไรอย่างนั้น เอ้าวิ่งต่อไป" ว่าแล้วก็ใช้สะเปอร์กระแทกท้องม้าอย่างแรง
คัดลอกมาจาก:โลกอนาคต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น